કદાચ, કાલે –

પણે, હજુ ય –

મારા પીડિત  પૂર્વજોની

કારમી ચીસો સંભળાય છેતેથી જ

મારા થીજેલા શબ્દોમાં

ઘૂઘવે છે સીસાની સરિતાઓ

ને ત્રસ્ત હથેળીઓમાં

ભભૂકે છે નિયતિની રેખાઓ

વ્યથા, વંટોળ...

ને રણમાં –

રસ્તાઓ

એકબીજામાં ભળી ઓગળે , ભલે –

અભાવગ્રસ્ત આંખોમાં

સૂરજ ઊગશે

ને

શૃંખલાગ્રસ્ત પગ

પંખી થઇ ઊડશે

અહીંથી

હજુ વધુ આગળ ...

ને ઊંચે

કદાચ, કાલે ય...!