સવારની શોધ

મૂઈ આ મધરાત !

ટેકરી ચડીને ટહુકો કરવાથી...

ક્ષિતિજો ખોલે શેં દ્વાર?

રસ્તામાં રોપેલી

તોતિંગ દીવાલોને

યુગોથી કેટકેટલા..

ટેકો લઇ રહ્યા છે હાથ?

દરિયાઈ લહેર જેમ

મગરમચ્છોને મહેર ...

માછલીઓ તરફડતી મારે.

તૃણ-અર્થે વલવલતાં

ભોળાં હરણા હણાય વને

વાડીયું ભેળાવે હરાયાં.

ગામ વચ્ચે રોજ રોજ

માણસ ઉતરડવાનો

ગરાસ જાણે ગીરો.

ગોખરુની ભોંય પર

દડદડતા લોહીઝાણ પગ

કેડી કંડારે , એય ડંખે ?

‘સમતાની વાત

એ તો મનની મિરાત.’

આમ ને આમ બસ

ગઈ સદી અર્ધી  રાનમાં

પગલાંને ફૂટે શેં પાંખ?

ચાલો ઊગમણી દિશ, હવે –

શોધી લઈએ સવાર...

મૂઈ આ મધરાત !